Çadırlarn Yağmalanıp Yakılması

İmam Hüseyin şehit edildikten sonra ça­dırlardan bir kadın çıktı. Biri ona şöyle dedi:

"Ey Allah'ın kulu, efendin Hüseyin öldürüldü!"

Bunu duyan kadın:

 "Ağlayarak kadınların yanına dön­düm ve beni ağlar gören herkes ağlamaya başla­dı." der.

Sa'd'ın ordusu, Peygamber evlâtlarının; Hz. Fatıma'nın göz nurlarının mallarını yağma etmek için hızla çadırlara yöneldiler. Kadınların üzerlerindeki örtüleri bile çekip aldılar.

Peygamber ailesi, çadırlardan çıkıp şe­hit edilen koruyucuları ve dostlarına gözyaşı döktüler.

Hamid b. Müslim şöyle aktarır.

Berk b. Vailoğullan'ndan bir kadın kocasıyla birlikte Sa'd'ın ordusundaydı. Ordunun kadınla­ra, çadırlara saldırdığını ve her şeyi yağma ettiğini görünce, bir kılıç alarak çadırlara geldi ve "Ey Berk b. Vail kabilesi! Gözünüzün önünde Pey­gamber kızlarının giysileri yağma ediliyor; nere­de gayretiniz, nerde yiğitliğiniz!?" diye bağırdı. Kocası gelip kolundan tuttu ve çadırına götürdü.

Çadırlar yağmalandıktan sonra ateşle yakıldı. Giysileri yağmalanan Peygamber ailesi, çadırlar­dan dışarı çıkarıldılar. Başları açık, yalın ayak, ağ­lar bir hâlde ve horlanarak esir edildiler.

Peygamber ailesi "Allah aşkına, bizi Hüseyin'e götürün!" dediler. İmam Hüseyin'in öldü­rüldüğü yere geldiklerinde şehitleri gördüler. İşte burada yakınma, dövünme ve ağlamalar başladı.
Naklen:http://konusankuran.tr.gg/Kerbela-Sava%26%23351%3B%26%23305%3B.htm